Συνάντηση Εργασίας με τις Πρυτανικές Αρχές!

Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου και ώρα 13:00, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση της ομάδας με τις Πρυτανικές Αρχές του Α.Π.Θ και τους φορείς που άμεσα ή εμμεσα είναι εμπλεκόμενοι στο ζήτημα της προσβασιμότητας στην πανεπιστημιούπολη. Οι εμπλεκόμενοι φορείς κατά τη γνώμη και την εμπειρία της ομάδας είναι οι εξής: Πρύτανης, Αντιπρύτανης, Κοσμήτορες/Πρόεδροι σχολών, Τεχνική Υπηρεσία, Γραφείο Προσβασιμότητας, Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής. Η συνάντηση γίνεται ύστερα από σχετικό αίτημα της ομάδας Προσβασιμότητας. Η αναγκαιότητα να γίνει συζήτηση μεταξύ των υπευθύνων φορέων είναι επιτακτική και υπαρκτή. Καθότι, υπάρχει σύγχυση και έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους όταν παρουσιάζονται έκτακτα προβλήματα προσπελασίμοτητας και επιπρόσθετα έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει έλλειμα συννενόησης για την αντιμετώπιση των άπειρων τωρινών προβλημάτων!
Ευελπιστούμε και απαιτούμε η συνάντηση να έχει άμεσα αποτελέσματα, ούτως ώστε να τελειώσει το συντομότερο αυτή η ντροπιατική κατάσταση!

Τελευταίες Εξελίξεις

Η προσπελασιμότητα σε δημόσιους ζωτικούς χώρους, όπως αυτόν του πανεπιστημίου, δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας, αλλά βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Το Α.Π.Θ. είναι απροσπέλαστο για τους συμφοιτητές μας με κινητικά προβλήματα. Ένας από τους μη προσβάσιμους χώρους είναι αυτός της κάτω φοιτητικής λέσχης, στην οποία δεν υπάρχει ασανσέρ ούτε αναβατόριο. Επιπροσθέτως, η πάνω λέσχη είναι προσβάσιμη, όμως λειτουργεί μόνο δύο φορές την εβδομάδα.

Τη Δευτέρα 1/11/2010 πήγαμε στο γραφείο της διευθύντριας της λέσχης με σκοπό να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά το πρόβλημα της προσβασιμότητας. Αν η διευθύντρια δεν έδινε μια άμεση λύση για το ζήτημα αυτό, η ομάδα είχε σχεδιάσει μια σειρά δράσεων. Καθώς η διευθύντρια βρισκόταν στο πρυτανικό συμβούλιο, αποφασίσαμε να πάμε εκεί.

Ο αντιπρύτανης (κος. Παντης) μας εξέθεσε τις αντιλήψεις και πεποιθήσεις της νέας πρυτανείας. Παρόλα αυτά πρότεινε ως λύση να τρώνε οι φοιτητές στο ισόγειο της λέσχης, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Ύστερα από πιέσεις της ομάδας για την τοποθέτηση ασανσέρ στη λέσχη ο αντιπρύτανης μας υποσχέθηκε να δώσει εγγράφως την ημερομηνία παράδοσης του ασανσέρ την επόμενη ημέρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης η διευθύντρια της λέσχης έμεινε αμέτοχη. Παρών ήταν και ο γενικός διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου (κος. Μανουσαρίδης), ο οποίος μας κάλεσε στο γραφείο του. Αρχικά υποστήριξε ότι κύριο πρόβλημα για την προσβασιμότητα στο Α.Π.Θ. είναι η ασυνεννοησία μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών, ενώ ο ίδιος είναι υπεύθυνος τόσο για το γραφείο προσβασιμότητας όσο και για το γραφείο τεχνικών υπηρεσιών. Κλείνοντας την πρώτη συζήτηση μαζί του, του ζητήσαμε να παραβρεθεί σε μια μελλοντική συνάντηση μαζί με όλους τους αρμόδιους φορείς, στην οποία αρνήθηκε να συμμετέχει καθώς δεν ήθελε να εκθέσει τις απόψεις του σχετικά με το πρόβλημα της προσβασιμότητας μπροστά στις πρυτανικές αρχές.

Τη δεύτερη ημέρα της συνάντησης ο αντιπρύτανης πρότεινε ως προσωρινή λύση την τοποθέτηση ενός μηχανήματος ( κάτι σαν αναβατόριο ) που θα παρέχει πρόσβαση στον πρώτο όροφο της κάτω λέσχης, χωρίς όμως την αυτονομία του χρήστη. Αν και μας υποσχέθηκε ότι θα φροντίσει να τοποθετηθεί άμεσα το μηχάνημα, μέχρι σήμερα (12/11/10) δεν έχει εγκατασταθεί. Επίσης, ζητήθηκε να επικαιροποιήσουμε την έκθεση της ομάδας που έγινε πριν από 2 χρόνια περίπου για τους μη προσβάσιμους χώρους στο Α.Π.Θ. Η ομάδα αποφάσισε να μην την επικαιροποιήσει, καθώς αυτή η διαδικασία είναι ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών. Η έκθεση θα παραδοθεί στον αντιπρύτανη με σκοπό και μόνο την ανάδειξη του προβλήματος. Υποστηρίχτηκε ότι υπάρχει κονδύλιο για την προσβασιμότητα, το οποίο αγγίζει τα 500.000 ευρώ, αν και το ύψος του ποσού ήταν αμφιλεγόμενο. Ακόμη, ζητήσαμε συνάντηση με όλους τους υπεύθυνους φορείς, η οποία θα γίνει όπως μας είπαν στο τέλος του Νοεμβρίου. Τέλος, ο διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών έδωσε το λόγο του ότι το έργο θα είναι έτοιμο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου του 2010, υπήρξε όμως αδικαιολόγητη άρνηση να παραδώσει εγγράφως την ημερομηνία λειτουργίας του ασανσέρ.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω αναμένουμε να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις τους, παρακολουθώντας ταυτόχρονα την εξέλιξή τους.

Ένα πανεπιστήμιο όπως το Α.Π.Θ. το οποίο θέλει να λέγεται δημοκρατικό και ανοιχτό προς όλους, οφείλει να είναι προσπελάσιμο προς τους φοιτητές του. Και ας θυμόμαστε όλοι πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα το χάνουμε όλοι.

Δράση για τα βαν του απθ


Η ιστορία των βαν και της μετακίνησης των φοιτητών με αναπηρία ξεκινάει στις 30/11/2010, όταν ακούσαμε για πρώτη φορά την ύπαρξη οχήματος, το οποίο έγινε δωρεά στο ΑΠΘ. Το ακούσαμε για πρώτη φορά σε συνάντηση που έγινε με αφορμή καλέσματος της ομάδας προς όλους τους αρμόδιους φορείς του ΑΠΘ [Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής, Τεχνική Υπηρεσία, Γραφείο Προσβασιμότητας ΑΠΘ, Διοίκηση ΑΠΘ,...] για το θέμα της απουσίας ελεύθερης μετακίνησης των φοιτητών με αναπηρία. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν και συζήτησαν ομαδικά όλοι αυτοί οι φορείς, οι υπεύθυνοι ουσιαστικά του προβλήματος, που η αδιαφορία τους δημιουργούσε.

Μετά από 2 μήνες αναμονής αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά και να διεκδικήσουμε για άλλη μια φορά το αυτονόητο. Τη λύση ενός βασικού προβλήματος που επηρέαζε άμεσα τη φοιτητική ζωή των φοιτητών/φοιτητριών με αναπηρία. Οι συνεχείς υπενθυμίσεις του επείγοντος του προβλήματος, της υπάρχουσας και εύκολης λύσης δεν ήταν αρκετές και μας ώθησαν στην απαίτηση με την παρουσία μας (φοιτητών με αναπηρία και μη) για μια άμεση λύση των γραφειοκρατικών προβλημάτων που δεν επέτρεπαν την χρησιμοποίηση του δωρισθέντος οχήματος.

«Απαγορευµένα» πανεπιστήµια για φοιτητές µε κινητικά προβλήµατα

Φοιτήτρια µε κινητικά  προβλήµατα προσπαθεί να  κινηθεί ανάµεσα σε  παρκαρισµένες µοτοσικλέτες  στην είσοδο της πρυτανείας  του ΑΠΘ.  Κατασκευάζουν ράµπες αναπήρων, ζητάνε από περαστικούς να καθήσουν για λίγο σε αναπηρικό καροτσάκι και να κινηθούν ανάµεσα σε παρκαρισµένες µοτοσυκλέτες, ενώ καταγράφουν σε βίντεο την αγριότητα της πόλης απέναντι στους ανθρώπους µε κινητικά προβλήµατα.

Μια παρέα φοιτητών στη Θεσσαλονίκη καταφεύγει στη δράση µε φαντασία, θέλοντας να καταδείξει ότι «πραγµατική ανάπηρη είναι η πόλη που εµποδίζει τους ανάπηρους να κινηθούν απρόσκοπτα». Οπως λένε στα «ΝΕΑ», δεν κάνουν φιλανθρωπία ούτε συστήνονται ως δήθεν φύλακες - άγγελοι των ανάπηρων.

«Η ιδέα ξεκίνησε απόένα µάθηµα στο Τµήµα Ψυχολογίας σχετικά µε τις κοινωνικά αποκλεισµένες οµάδες. Κάθε φορά στο µάθηµα ερχόταν ένας άνθρωπος από µία τέτοια ευάλωτη οµάδα, για παράδειγµα ένας ανάπηρος ή ένας µετανάστης, και αναλάµβανε τον ρόλο του καθηγητή, προκαλώντας εµάς, τους φοιτητές, να µιλήσουµε πιο άµεσα για όλα αυτά πουµέχρι τότε δεν τολµούσαµε», περιγράφει ο Χάρης Παπαπέτρου.

Γρήγορα το βιωµατικό µάθηµα ξεπέρασε ταόρια του Τµήµατος Ψυχολογίαςµε αποτέλεσµανα δηµιουργηθεί από φοιτητές διάφορων σχολών–ανάπηρους και µη – µια οµάδα µε το όνοµα «Προσβασιµότητα» που, όπως δηλώνει και το όνοµά της, καταπιάστηκε µε τα προβλήµατα µετακίνησης των αναπήρων, αρχικά εντός της Πανεπιστηµιούπολης.

«Πήραµε ένα κοµµάτι λαµαρίνας και δύο βίδες, και φτιάξαµε µια µπάρα για καροτσάκια, πάνω στην οποία γράψαµε “χρειαστήκαµε 5 λεπτά, µας κόστισε 15 ευρώ”. Πολύ απλά, κατασκευάσαµε αυτό που θα έπρεπε να κάνουν τόσα χρόνια οι πρυτανικές αρχές. Βέβαια, έπειτα από λίγο καιρό κάποιος αφαίρεσε την µπάρα, αλλά το µήνυµα είχε σταλεί», λέει ο Κωνσταντίνος Τσιφτσόπουλος, φοιτητής στο Παιδαγωγικό µε κινητικά προβλήµατα ο ίδιος.

Για να µετακινηθείένας ανάπηρος µε καροτσάκι στους χώρους του ΑΠΘ θα πρέπει να έχει για παρέα κάποιο φίλο του:αναπηρική ράµπα δεν υπάρχει σχεδόν καµία, αυτοκίνητα και µοτοσυκλέτεςείναι παρκαρισµένα στα πεζοδρόµια ακόµη και µπροστά στις εισόδους των σχολών, κεντρικά κτίρια όπως η Βιβλιοθήκη, ή πολλές γραµµατείες τµηµάτων θεωρούνται “απαγορευµένα” για όσους έχουν κινητικά προβλήµατα. Σε πολλές σχολές, όπως στη Φιλοσοφική, λόγω υψηλού κόστους τοποθετήθηκαν στις σκάλες βραχίονες που δεν µπορούν να σηκώσουν το βάρος όλων των αµαξιδίων, ενώ οι φοιτητές της οµάδας µε θλίψη διαπίστωσαν ότι για να τοποθετηθεί ένα κοµµάτι λαµαρίνας ως ράµπα, χρειάζεται αλληλογραφία ετών µεταξύ υπηρεσιών και ανίκητη γραφειοκρατία.

Οι φοιτητές δηλώνουν ότι δεν κάνουν φιλανθρωπία. «Αντίθετα, απαιτούµε στοιχειώδη δικαιώµατα, όπως αυτό της µετακίνησης, για όλους και ιδιαίτερα για τους ανάπηρους», λένε. Το επόµενο διάστηµα διοργανώνουν δράσεις, προβολές και άλλες παρεµβάσεις στην πόλη, µε στόχο να µας φέρουν σε δύσκολη θέση, θυµίζοντάς µας το αυτονόητο.

Απο tanea.gr

ΡεποΡΤάζ: Κώστας Κουκουµάκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010